Ik kan niet meer,
Ik moet het kwijt.
De pijn doet zeer,
ik heb het al die tijd vermijd.
Maar er is geen weg terug,
de dingen zijn gebeurd.
Maar daarom word je leven wel ineens kapot gescheurd.
Ik kan niet meer,
ik ben zo moe.
Mijn lichaam laat het niet meer toe.
Ik moet zo huilen het is het zout dat schuurt,
Geen vertrouwen,geen mens laat ik meer dicht bij me in de buurt.
rot op allemaal,weg uit mijn leven.
Ik heb alles gegeven,
maar ik heb er niks voor terug gekregen.
Nu is het op,helemaal verloren.
Iemand heeft een gat in mijn hart zitten boren.
Maar alles slijt dus ook mijn pijn,
dat zal met mijn hart hetzelfde zijn.
Dan wordt hij groter,dan wordt hij klein,
maar ooit komt er een dag dat hij helemaal weg zal zijn.
Niet meer voelen nooit meer pijn,
dat snap je toch wel lieve pepijn.
Grotendeels komt dit door jou,
je laat me nu zomaar los alleen in deze wereld deze kou.
Het is vaker gebeurd maar dat was anders,
het lot heeft bepaald ik moet het loslaten het kan niet anders.
IK HIELD VAN JOU en haat die kou
ik kan niet meer.
Maar toch w8 ik stilletje op jou.
ook al weet ik dat die dag niet gaat komen,
je hebt me pijn gedaan en nog zou ik je willen belonen.