Een bootje op zee, een golfje
naar mijn hand en kleine vingers
daartussen
watervalderal ze dansen over elkaar
en twee paar ogen
schitteren
meer dan de TL kan zien.
Witte tegels spiegelen
de druppelwals, knipogen
minieme pareltjes
en tussendoor klinken
de vertrouwde hiklachjes.
Ik reik naar de handdoek
maar zij
grijpt mij onverbiddelijk terug.
sergev2005: | Dinsdag, december 14, 2004 22:34 |
Volgens mij ben je een van de beste dichters van het web. Je hebt een fantastische poezie gekoppeld aan een geniaal verbeeldingsvermogen. Tegelijk open en tegelijk zo... ja zo... ontsluierend. U merkt het, ik ontbreek de woorden... kortom fantastisch. |
|
sunset: | Dinsdag, december 14, 2004 08:58 |
Was dus een heerlijke 'badderij' ;=) (Net zoals dit poëtisch gedicht). Liefs / sunset |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 14 december 2004 | ||
Thema's: |