Vandaag liet je mijn kaartenhuis
In één keer in elkaar donderen
Met zoveel kracht en pijn opgebouwd
Nu sta ik weer hier, het begin van onderen
Maar het begin wil ik niet maken
Toch al zoveel keren geprobeerd
Blijkbaar heb ik nog niet genoeg
Van de tegenslagen geleerd
Daar ging mijn kaartenhuisje weer
Hij stond stevig, wat ik dacht
Maar de scheuren van mijn verleden
Veroverde genadeloos alle kracht
Daar sta ik weer als het kleine meisje
Zoekend naar geen enkele hoop
Vernedering van het leven brengt alles
Naar de genadeloze, realistische sloop
Zonder doel, in één klap vergaan
Struikel ik over een brokstuk
Van wat zo mooi leek te zijn
Iets wat ze noemen, verdiend geluk
en het is weg
fox_bert: | Dinsdag, december 14, 2004 12:13 |
ik ga zoeken naar die ene steen van geluk die jouw muurtje weer op kan bouwen. maar dit keer wel een steen zo sterk als beton, zodat het niet nog eens hoeft te gebeuren. sterkte knuf van het vosje |
|
Galadriëlle: | Maandag, december 13, 2004 17:01 |
Ik ben in gedachten heel dichtbij je.. knufff, Suus |
|
~Marina~: | Maandag, december 13, 2004 17:00 |
er zijn genoeg schouders die klaar staan om bij uit te huilen.... knuff, Mar |
|
Auteur: bevertje | ||
Gecontroleerd door: Suus | ||
Gepubliceerd op: 13 december 2004 | ||
Thema's: |