Ik was een gewillig slachtoffer,
wat ik had ik nog te verliezen?
Ik ontbeerde zoveel warmte,
dus was het niet zo moeilijk om te kiezen.
Jij leek zo eerlijk en oprecht,
jouw liefde leek voor mij een zegen.
Jij opende de deuren naar mijn hart,
ik was zelfs niet langer meer verlegen.
Mijn emoties kenden geen grenzen,
van geluk kon ik soms niet meer praten.
Maar toen kon ik nog niet vermoeden,
dat jij me aan mijn lot zou overlaten.
Nooit eerder voelde ik me zo gestraft,
nimmer had iemand mij zo bedrogen.
Want alles wat jij mij ooit gaf,
ik vrees dat het allemaal was gelogen.
Wat ik ook voor je voelde,
mijn verdriet kon je niets schelen.
Je maakte zo ontzettend veel stuk in mij,
dat ik bang ben dat het nooit meer zal helen.