Als je, je eigen per ongeluk snijd heb je veel pijn.
Maar na een tijd zou het over moeten zijn.
Maar stel je doet het expres
Telkens weer met zo’n stom mes.
Dan weer op je arm en dan weer op je been
En telkens weer kun er niet om heen
Je zakt neer op de grond
En zou willen dat je op je benen stond
Het bloed blijft stromen.
En enge gedachtes blijven maar komen
De tranen rollen voortaan over je wangen
Maar dan blijven je gedachtes in eens hangen
Dan gaat er van alles door je hoofd
En besef je dat je, je niet hebt gehouden aan de dingen die je had beloofd.
Ik zou mijn eigen geen pijn meer doen
Ik had het zelf beloofd toen
Maar dan toch heb ik het weer gedaan
En liet mijn gedachtes weer in de kou staan
Weer een litteken
Waar de pijn voortaan altijd in blijft steken
Een pijn die een andere betekenis heeft
En een pijn die voortaan altijd met me mee leeft
Een schaamte gevoel
En bang dat ik me voel
Zou dit mijn hele leven zo zijn
Met deze blijvende pijn?