Twee mooie, grote bruine ogen keken me aan, maar ik weet het zeker hij ziet me niet meer staan.
De twee ogen bleven maar kijken. Ze deden zijn liefde voor mij blijken.
Hij heeft het moeilijk omdat er niks meer is. Vandaar bij mij dat erge gemis.
Ik vind het beter zo, hij weet dat zo net nog niet. Dat doet het me veel verdriet.
Het is een pijn die schreeuwt voor het gevoel om bij hem te zijn.
De twee ogen bleven maar kijken en er kwam een lieve lach bij. En toen wist ik het zeker stiekem houd hij nog heel veel van mij.
De dagen verstrijken. Het Verdriet, de pijn en het gemis word sterk. Iets wat ik steeds weer merk.
Ik heb met hem gepraat, ik heb gezegd waar het op staat.
Het maakt me zo moe. De twee ogen kijken steeds meer naar me toe.
Ik weet niet wat hij nog voor me voelt, wat hij nu met z`n mooie ogen en lieve lach bedoelt.
Ik heb het gehad, ik ben het zat hij is van mij gejat.
Hij weet dat ik van hem hou. Hij zei ik hou ook van jou.
Toen ik wegging zei hij doei, tot ziens en welterusten.
Ik zal het even laten rusten.
Morgen is er weer een dag.
Voor twee mooie bruine ogen en een geweldige lach
Ik hou van je -X-