Indien zij wisten wat ze hebben misdaan
Zouden ze weten waarvoor ze terechtstaan
Zo zie ik duizenden eenzame ogen
Van mensen die vals weg werden bedrogen
Alleen in hun verlaten cel heel eenzaam
Vloeit uit onmacht en verdriet stilweg een traan
Ze zijn het product van vele oorlogen
En liggen ergens eenzaam uit te drogen
In weemoed terugblikkend op vrouw en kind
Terwijl ze hier almaar door worden beschimpt
Is vrijheid nog enkel maar een ijdel woord
Dat alleen met een kogel wordt beantwoord
Wie weet wat de democratie daar van vindt
Want ze komen niet op tegen dit bewind
Ze noemen zich links, maar draaien naar stuurboord
En laten zo de mensenrechten doorboord