Telefoontje:
Ohjee ze komen me wakker schudden.
Ze komen mij weer halen weg uit dit gedroom.
De UWV uitkeringsinstantie belde info
voor ze me naar het gesprek met de keuringsarts
sturen...'Hoe het nu met je gaat, of je nog
ergens bezig bent, en of je wel kunt komen.'
Ik zei; ja, dat ik goed kon komen, en dat ik niets
had op het moment, nergens heen ging nog.
'Goed, dan zullen we je uitnodigen voor een gesprek
bij de keuringsarts'.
De man begon met vertellen dat de heronderzoeken
best harde lijnen volgden, vanuit Den Haag ingegeven,
liet zo doorschemeren dat hij dus belde om een
voorschifting te doen, voor zij die misschien wel
niet bij de artst hoeven komen, als er dit of dat mee was.
'Ja, ik kan goed komen', zei ik hem glimlachend; 'is goed.'
Dat is, hoe moet ik dat zeggen? al een duidelijk begin
voor mezelf om me zorgen over te maken, want al meteen
kom ik weer niet voor mezelf op, hoor ik niet wat er echt
gezegd wordt, en antwoord ik slechts om weer terug te zijn,
hier, bij mezelf...En hij belde me wakker,
Ik bedoel letterlijk wakker, en omdat ik mijn stem meteen
hardop gebruikte, eens, vandaag, loop ik door het huis
en praat stemmen, door elkaar. 'It's ok, it's ok...'
Vlug zei de man tegen de twee vrouwen; 'Zo, gaan we
zometeen lekker een gedichtje schrijven, samen want
alleen kan ik het niet...ik ben maar de man, nietwaar?'
'Ja...' zeggen de meisjes lief. Om beurten maar in harmonie.
'We gaan dus post krijgen.'...'Ja, nu krijgen we post.'...'Ja...'.
'Achja...'. 'Achja, ja, het maakt niet uit...'.
'Nee, gaan we nu schrijven?...'. 'Ja...'.
Auteur: theike | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 03 december 2004 | ||
Thema's: |