..fluister mijn naam maar, deze nacht:
Ik ken je pijn, ik ken hem in alle pijnen
Ik kan niet wijzen, je de weg, niets weegt
op tegen je pijn, en je alleen zijn zo
volledig, in de nacht.
Ik ken je plekje, van alle je enigste plekje,
dat ene plekje, daar zo goed, het doet
me goed je daar te mogen zien, zo
verlegen, met een lach.
Ik wijs niet af, je wensen klein, je huilen fijn,
je willen dat je bent. Je bent niet klein,
je bent niet fijn...onnoemelijk ben je
groot, een reus zo zacht.
Ik ken je pijn, zo groot te zijn, onmenselijk
groot...en als je noemt een naam zo rein,
een naam als mijn, fluister je, fluister je
zacht, niet te hoeven doven.
Ik ken je pijn, mijn oren zijn zo groot,
ik hoor toch en nog al dat is en was
alles al gezegd, mijlen ver weg, onnoemelijk
stil gefluister...ik hoor toch, al leg ik
amper nog te luister, dus;
...fluister mijn naam maar, deze nacht
schreeuw maar door de eeuwen
alles zweeft de hoge luchten
als eindeloos de meeuwen
en er is geen eenzaam-zijn, mijn schat...
...fluister mijn naam maar, deze nacht.
Auteur: theike | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 02 december 2004 | ||
Thema's: |