mijn verhaal in een jaarverslag wat vorige week verschenen is... van iets wat in mijn leven helaas nog steeds een rol speelt.Het is geen verslag uit medelijden maar puur over mijn leven afgelopen jaar en daarbij de kracht die het alarm je geven kan ...zodat andere mensen ook weten dat die mogelijkheid er is!
Acht jaar lang in ellende, angst en geweld te leven. Terwijl mijn ex-man en tevens de vader van de kindjes ons beloofd had het goede ervan te geven. Het was als een spinneweb, wij waren de vliegjes en hij de spin. Hij beloofde telkens te veranderen, maar hij deed het niet, dat deed zo'n pijn... daarom geloofden we daar niet meer in. Anderhalf jaar geleden ben ik samen met de kindjes gevlucht naar de andere kant van het land. Vervolgens zijn we samen in een blijf huis beland. Op deze anonieme plek, even geen angst, even geen agressie meer, kwamen we tot rust... het gevoel te hebben dat liefde en geluk ons hart kust. Ervoor gaan om het verleden te verwerken en daarbij de oplossing van het kontakt tussen vader en kindjes te herstellen. Ik heb het geprobeerd maar het werkte zo negatief op de kinderen, ik kan helaas niets beters daarover vertellen. Na een half jaar hebben we onze eigen woning kunnen krijgen. Toen sloeg de angst weer in doordat mijn ex- man en zijn familie niet stopten met dreigen. Daarom heb ik vanaf de eerste dag dat ik op mezelf kwam te wonen de gelegenheid van het alarm met open armen aangenomen. Want leven in angst en bedreiging is geen leven, al helemaal niet als je zelf bang bent en je als vrouw zelf de kindjes niet altijd de bescherming kunt geven. Het alarmsysteem geeft me in huis, binnen deze vier muren zo'n veiligheid. Want als ik bedreigd wordt door mijn ex- man of ex-schoonfamilie dan is het een druk op de knop en er komt hulp. Dat is hetgeen wat me verblijd. Soms heb ik mijn alarmketting in momenten van angst avonden lang om mijn nek en dat veilige gevoel, is aan te raden voor alle vrouwen die net als ik in angst leven, hoop dat iedereen nu een beetje begrijpt wat ik bedoel!
Rian: | Woensdag, december 01, 2004 22:49 |
Lieverd..ik heb hier geen passende woorden voor..maar dat zul jij als geen ander kunnen begrijpen...Ik hoop dat je al het geluk van de wereld krijgt..Deze pijn jou pijn is mijn pijn...Liefs knufffffffffRian | |
Raira: | Woensdag, december 01, 2004 16:37 |
Wat goed van je om je verhaal te durven vertellen, en ik geloof zeker dat het een heel stuk veiligheid biedt, het is nogal niet wat, om te moeten vluchten en dan nog steeds geen rust te krijgen. Fijn dat dit alarm zoveel goeds voor jullie teweeg brengt, hoewel ik er van overtuigd blijf dat dit niet nodig zou moet zijn.. lieve knuffel Raira |
|
lommert: | Woensdag, december 01, 2004 15:41 |
deze waarheid omtrent jou en je gezin doet haast onwerkelijk aan.Zo te leven lijkt me voor jou nog een hel...maar ik begrijp uit je verhaal dat het allemaal veel erger was..ik wordt hier stil van, en ndanks je blijheid , wenst ik je sterkte toe xxwillem |
|
vandenheuvel: | Woensdag, december 01, 2004 15:28 |
fijn dat er zulke dingen bestaan zodat je toch nog een beetje veilig bent.goed van je om het hier zo neer te zetten zal best moeilijk zijn maar ik dnk dat er veel vrouwen hier veel aan zullen hebben.sterkte er mee groetjes sylvia | |
Auteur: energygirl | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 01 december 2004 | ||
Thema's: |