Mooi lief klein dood vogeltje
Een vogeltje vliegt tegen het raam en glijdt langs het glas naar beneden.
Er ploft een hoopje veren op de grond, piept nog zachtjes na van de harde klap.
Het leven kan raar lopen van dat kleine vogeltje, zo alleen tegen het koude doorzichtige glas en nu is het dood.
Ligt daar op de grond in een propje, er dwarrelen donzige witte veertjes door de lucht het bedekt de grond onder een dikke witte laag dons, het voelt zacht aan m’n voeten, ik loop naar het hoopje vogel en raak het voorzichtig aan, het voelt zacht en warm, ik pak het met beide handen op en draag het rustig naar de tuin, daar leg ik het neer in het gras onder de grote eiken boom, daar kan het voor eeuwig rusten tussen de wortels.