Moe, slecht geslapen.
Het begin van elke dag.
Die van mij dan wel snel, voorbij zijn mag.
Elke dag voelt anders, maar nooit eens positief.
Mijn vrolijkheid weg,
Gestolen door een innerlijke dief.
Schreeuwen wil ik graag.
Maar de stilte overheerst.
Mijn lichaam niet meer mijn.
Maar de angst die het beheerst.
aimee: | Woensdag, december 01, 2004 18:55 |
je tekst komt mij bekent voor.. wat je er tegen doen kan weet ik niet presies... praten over de dingen die jou dwars zitten.. nou ja liefs aimee |
|
sunset: | Dinsdag, november 30, 2004 17:53 |
Angst is inderdaad een, de slechtste vriend (en raadgever). Overigens, werkelijke moeheid (geestelijk of lichamelijk) is verschrikkelijk (weet ik uit ervaring). Liefs / sunset |
|
sigridjuhhh: | Dinsdag, november 30, 2004 17:37 |
hey! dit gedicht is wel heel erg herkenbaar. Ik wens je echt heel veel sterkte! en je mag me altijd mailen. XxX sigridjuh | |
henniehummel: | Dinsdag, november 30, 2004 13:26 |
Eigenlijk is het jammer dat de angst al het leuke weg neemt uit je leven. Probeer met die angst om te gaan, dan weet ik zeker dat je niet meer te moe bent om op te staan, en je geniet weer van de leuke dingen. Heb het zelf ervaren, dus weet wat je voelt. xxx en knuffeltjes, Hennie |
|
Auteur: **fleying mind** | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 30 november 2004 | ||
Thema's: |