Waar is dat gevoel gebleven,
telkens weer die vraag van anderen hoe ik me voel,
is mijn emotie dan opgeheven?
Wat er ook gebeurd, ik houd m'n hoofd cool.
Ondanks dat ik brand van binnen,
laat het niet merken en bouw een muur om me heen.
Misschien kom ik later wel weer bij zinnen,
zezelf en anderen overtuigen dat ik het echt meen.
Diep van binnen liegen tegen m'n gevoel,
de leegte negeren,
en laat de boel, de boel,
maar toch hopen ooit over m'n gevoel te kunnen regeren.
Precies kunnen zeggen 'hoe en wat'
Wat het precies is waar ik me mee bezig houd.
Dat ik de macht over m'n gevoel had,
maar dat ik te zwak ben...is dat de fout?