tranen staan in mijn ogen
mijn woorden blijven stil
gevangen in mezelf
waar is mijn sterke wil
even helemaal verloren
pijn van binnen en buiten
geef me even rust
laat me even mijn ogen sluiten
opgeslagen emotie's
brandend diep van binnen
zal ik sterk genoeg zijn
of zal mijn verdriet overwinnen
geef mij wat van je liefde
houd me even stevig vast
ik heb er zo'n behoefte aan
op mijn schouders ligt een zware last
ook al kan ik je niet vertellen
wat mij zo verdrietig maakt
geloof me als ik zeg
dat ik diep van binnen word geraakt
ik wil het verdriet wel laten gaan
en mijn tranen laten stromen
er zit een soort blokkade
waar ik niet doorheen kan komen
het zal vast wel beteren
als er iemand voor me is
iemand die warmte wil delen
en begrijpt mijn gemis...
29-11-2004
Bieke: | Maandag, november 29, 2004 19:41 |
Mooi intens geschreven kom dat ik je een knuffel mag geven liefs Bieke, |
|
westland: | Maandag, november 29, 2004 18:24 |
heel mooi geschreven jans,een arm om je schouder kun je van ons krijgen ,ook met je verdriet kan je bij ons terecht.ik weet dat je er erg mee zit allemaal.je ouders. | |
Green eyes: | Maandag, november 29, 2004 12:43 |
Kop op hoor meiske liefs & kusje |
|
sunset: | Maandag, november 29, 2004 12:30 |
Zo droef, hunkerend, verlaten geschreven. Liefs (en mijn genegenheid) / sunset |
|
jackyXXX: | Maandag, november 29, 2004 12:15 |
Een heel mooi gedicht. jacky |
|
psych: | Maandag, november 29, 2004 12:02 |
het voelt éénzaam aan,,gr,,,psych,,, | |
Raira: | Maandag, november 29, 2004 12:00 |
Eeen heel herkenbaar gedicht Keiko, en ik hoop voor je dat het snel weer beter gaat, en die arm om je heen heb je soms zo nodig... het verhaal doet er niet toe, maar dat ze begrijpen dat je het moeilijk hebt wel.. ik wens je heel veel sterkte liefs knufff Raira |
|
Auteur: keiko | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 29 november 2004 | ||
Thema's: |