ik lig hier in mijn bed
en ik lig alweer te huilen
ik kan er niet meer tegen
ik kan het niet meer aan
twee verschillende wegen
ik wil hier vandaan
naar een plek
waar niemand ons in de weg zal staan
opeens komt mijn moeder weer binnen
maar ze zal, hoe dan ook
dit gevecht niet gaan winnen
dit is mijn leven
en als ik toch een relatie met hem wil beginnen?
en hoewel ik van mijn ouders hou
sorry mam, maar ik luister niet naar jou
ik wil gewoon de waarheid vertellen
maar ik durf niet
bang voor wat er gaat komen
dat ik eruit word geschopt
en niet meer thuis zal wonen
nou dan sturen ze me maar weg
dan kan ik tenminste doen wat ik wil
ook al heb ik toch wel pech
ik wil schreeuwen
alles eruit gooien
maar dat zal allemaal niks helpen
mij niet rustiger maken
en mijn wond niet stelpen
ik zit nu op de grond
en vraag me af of het ooit wel goedkomt...