vol vergane glorie
de straten hingen
vol vergane glorie
het huis was oud
spanten kraakten
hun armoedige victorie
ik bikte stenen voor behoud
heb de tijd geschouwd
en rafelde de scheuren
zag het leven gaan van toen
rook de specifieke geuren
gebleven is de steen
slechts omgeven door
cement van tijd en leven
ik heb hem schoongemaakt
opdat zijn wonder verder gaat
hij pronkt nu oud
in nieuwe muren
zijn bestaan zal
zeker generaties duren
tot de echte sloper komt
zijn hoekigheid
wordt dan vermalen
autobanden zullen luid
verhalen hoe tegenwoordig
de herinnering wordt uitgebuit
wil melker
26/11/2004
Fri..: | Vrijdag, november 26, 2004 10:44 |
Hoe je het toch steeds voor elkaar krijgt om zulke mooie gedichten te schrijven, is me een raadsel.. maar blijf doorgaan want ze zijn geweldig! Ook deze weer, en ik ben het eens met Diane, de herinneringen blijven langer tot stand. Liefs, F. |
|
Diane: | Vrijdag, november 26, 2004 07:16 |
Alles verdwijnt,vaak rest alleen herinneringen. Prachtig gedicht,liefs Diane | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 26 november 2004 | ||
Thema's: |