Je ziet hem zitten dat is een feit,
daar kan je echt niet meer om heen.
Het is een brok eigenzinnigheid,
dat zie je als leek, ook al meteen.
Hij neemt je in de maling, keer op keer,
Vindt zich zelf ook nog een heer,
maar beleefdheid bij hem is een groot gemis.
Andere mensen zijn geen mensen,
hij is de enige die nog telt.
Soms zou je hem wel ergens anders wensen,
naar een plaats, waar hem eens de waarheid wordt verteld.
En als er al zo’n plek zou bestaan,
ging hij er lachend nog naar toe.
Om te zeggen wat de mensen hem hadden aangedaan,
want van al die leugens, wordt hij, wel heel erg moe.
En als hij ze gedaan had, zijn verhaal,
zouden ze hem ook nog gaan geloven.
Want in het nauw gebracht wordt hij zo hard als staal,
en komt het “beste” bij hem boven.
En als hij dan weer terugkeert in ons midden,
en zal vertellen dat ze hem daar heel graag mogen.
Dan wordt het tijd dat we met z’n allen heel hard gaan bidden,
want de hoop dat hij zal veranderen is nu met de noorderzon vervlogen.
We zullen ons er maar bij neer moeten leggen,
dat hij zo is, zo zal blijven, want hij is tenslotte zo geboren.
En wat wij met z’n allen ook mogen denken of mogen zeggen,
zijn hart zit op de goede plaats dus zullen we ons, maar niet verder aan hem storen.
Gerard
sunset: | Maandag, november 22, 2004 19:20 |
Verhalend, naar de werkelijkheid neergezet. Liefs / sunset |
|
Lia : | Maandag, november 22, 2004 16:50 |
heel verhalend... beeldend.. prachtig gedicht... liefs, Lia |
|
Jannie Hoogendam: | Maandag, november 22, 2004 15:04 |
In je laatste strofe ga je hem nog goed praten, maar ik vind het echt een engerd Je hebt het prachtig verwoordt liefs Jannie |
|
Auteur: gerard g | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 22 november 2004 | ||
Thema's: |