Ooit links afgeslagen
Zonder woorden te breken
Miljoenen lichtjes opgedoken
Om dat ene ding weer aan te steken’
‘Verdwalende zinnen
Spoken door mijn gordijnen
Lijken geesten voor mijn ogen
Die met één wimper verdwijnen
De zwakte van mijn pols
Drukt deuken in de muren
Blinde ogen liggen stil op zee
Waar alles weer een oneindigheid zal duren’
‘De intelligentie van mijn hart
Slaat overboord bij het denken aan verstand
Handen lijken als glas te breken
Waarneer alles helder is, aan die andere kant
~*Woepiej*~: | Dinsdag, november 23, 2004 10:15 |
meisje ik sta nog steeds van je versteld... echt waar heel mooi! | |
Aredhel: | Maandag, november 22, 2004 08:34 |
he meissie... super mooi gedichtje heb je weer geschreven... dikke kuz |
|
Fri..: | Zondag, november 21, 2004 22:40 |
Wow.. En dan zeg je dat je tegen mij niet opkunt? :) mag ik even lachen :P This one this great ! Knuff (K) Fri |
|
stairway 2 heaven: | Zondag, november 21, 2004 22:24 |
het is prachtig...word er stil van xxx |
|
kokkie: | Zondag, november 21, 2004 22:22 |
Dit is pure poëzie, hier heb ik enorm van genoten! Liefs Angela |
|