ERGENS ANDERS
----------------
Het leven op het platteland is voorgoed voorbij
In het gehucht waar je woonde samen met mij
Waar je voor mij zorgde zeventien jaar lang
Mama wat moet ik nou, voor het onbekende ben ik bang
Waarom moest je zo nodig hard rijden op de weg
Had je beter niet wat later kunnen komen
Dan had je misschien op je kop gekregen
Nou en, 1 keer te laat, kan toch iedereen overkomen?
Met een vrolijk gezicht kwam ik thuis
Ik wou vertellen dat Rick verkering heeft gevraagd
Toen hoorde ik het, van jou en je overlijden
Mijn leven werd plots in tweeën gezaagd
Mijn oom en tante hebben mij direct opgevangen
Ik pakte mijn spullen en vertrok naar hun huis
Direct aangekomen rende ik naar de logeerkamer
Ik huilde, tranen rolden uren lang
Ik voelde mijn lichaam naar jou armen verlangen
Waarom, we leefden toch normaal?
We hebben niks verkeerds gedaan
Mama, waarom ben je weggegaan?
Vertel, alsjeblieft, wat is jou verhaal!!!
Ik kan me niet voorstellen hoe je laatste minuten moeten zijn geweest
Had ik maar bij je kunnen zijn om je te vertellen dat ik van je houd
Mama, ik wil dat nu nog steeds
Mama, waar ben je nou?
De familie is vanavond bijeen om te rouwen om je dood
Ik kan me niet meer bedwingen mijn hart is nog niet zo groot
Elke keer moet ik huilen, van de pijn en het ongeloof
Gevoelens die ik nooit kende, die ik naar binnen schoof
Mama ik kom om van de pijn
En het ongeloof
Mandy