stierf met je de laatste pijn
gebroken takken
stervend blad
de helling die
zijn hoek vergat
toen jij
de horizon
zag buitelen
houvast dat brak
zijn wortels
niet meer had
en meeging in
de schreeuw die
eindeloos weerkaatste
in de sneeuw
ik zag je ogen
toen de val
je brak
het weten dat
je niets meer had
die blik kan ik
maar niet vergeten
ik zag het weten
dat je overgaat
het leven hier
zo ongewis verlaat
ik kon niet bij
je zijn maar stierf
met je de laatste pijn
wil melker
07/11/2004
juffie: | Zondag, november 07, 2004 19:28 |
indringend. | |
marjolein_in_love: | Zondag, november 07, 2004 13:59 |
erug mooi :D liefs marjolein |
|
Susanne Vermeulen: | Zondag, november 07, 2004 13:55 |
Zo dan.. wauw.. mooi geschreven.. | |
psych: | Zondag, november 07, 2004 10:35 |
heel diep ,,,mooi omschreven,,,liefs,,,psych,,, | |
MaGiCaL: | Zondag, november 07, 2004 10:12 |
heel erg mooi geschreven liefs Magical |
|
Lia : | Zondag, november 07, 2004 09:12 |
bewonderend gelezen.. zo mooi als jij dichten kunt. fijne zondag. |
|
Diane: | Zondag, november 07, 2004 09:06 |
Maar diep in je hart blijf je toch voor altijd bij elkaar liefs Diane | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 07 november 2004 | ||
Thema's: |