cumuleert tot de toppen
de wind vlecht
warm en koude tonen
fluistert zijn lied in de
bladeren van hoge bomen
plat witte wolken een
donkere onderkant aan
cumuleert tot de toppen
in blauw overgaan
hij dartelt , is speels
ritselt in hoeken,
cirkelt tonado's, noemt
alle orkanen in boeken
hij is mijn vriend
rust in zijn stilte
steekt tomeloos op
in een winterse kilte
hij neemt mijn adem
streelt langs mijn huid
zonder zijn zuchten mist aarde
zijn verschoning van luchten
wil melker
04/11/2004
Black Lord: | Donderdag, november 04, 2004 16:10 |
prachtig weer wil het spel der woorden je beheerst ze meesterlijk Warme groet Wim Black Lord |
|
juffie: | Donderdag, november 04, 2004 10:59 |
Een heel andere kijk op 'even doorwaaien', je krijgt er wel weer een helder hoofd van. prachtig beschreven. | |
Nooitgeweest: | Donderdag, november 04, 2004 10:34 |
Echt een heel fijn gedicht!! Ik krijg na dit gedicht zin om door het bos te gaan rennen. Hmm, ga ik misschien ook maar doen. |
|
Martine Gieze: | Donderdag, november 04, 2004 08:28 |
heel erg mooi poetisch en vol natuurliefde neergezet!!! liefs,MART |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 04 november 2004 | ||
Thema's: |