Ik heb een baan in de thuiszorg,
ik heb dus dankbaar werk.
Je maakt van alles mee,
maar ik ben redelijk sterk.
Er zijn schrijnende gevallen,
overal is wel wat aan de hand.
Als je het dan niet van je af kunt zeten,
ben je zo in een spiraal beland.
Mensen zijn vaak al blij,
als ze even van zich af kunnen praten.
Zitten ze niet goed in hun vel,
dan heb je dat al gauw in de gaten.
En toch ben ik ook maar een mens,
ik ben ook echt geen held.
Soms word het wat te veel,
wat je in vertrouwen word verteld.
Dan grijp ik naar m'n schrift,
die weet van al mijn gedachten.
Door het van me af te schrijven,
verzamel ik weer nieuwe krachten.
Een simpel schrift,een simpele pen,
die me zoveel voldoening schenken.
Als ze er niet meer waren.....,
ik moet er niet aan denken!!
Peter van der Linden: | Maandag, november 01, 2004 16:45 |
Mensen zoals jij doen fantastisch werk. Voor velen zijn jullie onmisbaar. Fijn, dat jullie er voor hen zijn, al kan ik begrijpen dat het voor jullie soms ook wel eens te veel wordt. Ik vind dit gedicht geweldig mooi en ook het onderwerp. Liefs, Peter. |
|
Auteur: Ria -rimpeling- | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 01 november 2004 | ||
Thema's: |