ik was inmiddels gewend aan het idee wat er leefde in mij

wat een spannende tijd

nog niet wetend wat maand 2 tot en met 9 in zou houden

maar had geen moment spijt.

angst het kwijt te raken, misselijk zijn me zo anders voelen

zelfs mijn eigen ik  was ik in de tweedde en derde maand kwijt

tot het moment dat ik zag wat er in mij leefde

want tijdens de eerste echo zag ik mijn kleine meid.

vanaf de vierde maand voelde mijn lichaam weer als  normaal

voelde haar leven

wij twee waren 1

want ze kon me zelfs een trapje tegen mijn buik aan geven.

kleertjes kopen

babymeubeltjes bestellen

baby boeken lezen

en iedereen alles in rozen en kleuren vertellen.

deze tijd was werkelijk waar het mooiste wat me toen ooit was overkomen

dag in dag uit.... week in week uit....

tot het moment dat het enge zou komen

de tijd van het kopen van beschuit.

mijn buik zo rond

zo hard, de hele dag voelde ik haar

tot het moment dat ik dacht in mijn broek te plassen

het was het vruchtwater.... wist het niet eens... echt waar!

beetje pijn, nog meer pijn

tot het onverdragelijke aantoe

dit was echt vreselijk.....helemaal niet fijn

maar ik moest wel ook al was ik na 24 uur zo moe

en toen?

boem .... die kleine kwam uit mij

zo glibberig maar zo klein... zo teer... zo mooi... zo.....onbeschrijfelijk

ze lach op mijn lichaam ze keek me aan... en oohhhh  wat was ik blij!!

 

31 oktober 2004