die windlicht zijn vergaard
je stopte
want hij raakte je, de steen
je kon er niet langsheen
zijn oppervlak
weerkaatste heden, in groeven
nestelde verleden
kruimels tijd
die windlicht zijn vergaard
humus dat weer aarde maakt
je hand volgt sporen
van de dood en weer herboren
worden, de opdracht onvoltooid
geen eeuwen weggegooid
in jaren hangt ervaren van het
leven in een ander perspectief
weer brandt de zon
en barst uiteindelijk de steen door
nachtelijke kou, hij gaat zich tonen
nu zal de ziel zich kunnen
schonen van het aards bestaan
sterven is voorgoed gedaan
wil melker
31/10/2004
Godvader: | Zondag, oktober 31, 2004 12:50 |
ik blijf erbij dat jij een van de meest originele woordenschat hebt van de dichters hier...kom woorden langs waarbij ik me spontaan voor me hoofd sla ook al dicht ik meer in het engels...deze loopt ook weer erg smooth, kga mee met wijnand | |
wijnand....: | Zondag, oktober 31, 2004 08:26 |
Indrukwekkend | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 31 oktober 2004 | ||
Thema's: |