In de duisternis van de nacht
zat ik bij het raam
kijkend naar hoe binnen 1 uurtje de volle maan
aan de hemel zal staan

Naast mij staan een klein kaarsje
brandend in de duisternis
en in het kleine vlammetje
zit een sprankeltje hoop

De wind wakkert door het open raam
het vlammetje nog een beetje aan
en de het kleine sprankeltje hoop
groeit beetje bij beetje

De volle maan ,
schijnt inmiddels al door een spleetje van het raam
de wind buldert nu op volle kracht
zo te horen , veel te hard

en inderdaad ik had gelijk
de wind is nu te hard voor het vlammetje o zo zacht
het flikkert nog 1 enkele keer
en dan
geen hoop meer

voorgoed

gedaan

nooit wederkeert...