De tijden, lang geleden
De tijden, lang geleden heengegaan
dat engelen leefden onder mensen
En dat hun lachten, stil gepraat
was als het liefelijke zuchten
van koele zomerwinden
Nooit meer te vinden
hun zweven door de luchten
In medeschuld aan het verraad
het eindigen van onschuldwensen,
‘t verlies van recht op hun bestaan
Ons ongeloof zijn de demonen
waarmee wij werelden vernielen
gedreven door de pijnen van ons hart
Wij, slachters van de aardekinderen
brengen nog enkel dood
Wat leeft wordt rood
en niets zal mensen nu nog hinderen
want koud en kil, en egocentrisch hun hart,
al zien zij fauna, flora voor hun knielen
Verloren zijn de eens geboortedromen
De tijden, lang geleden heengegaan
dat ieder was zijn broeders hoeder,
en pijnen door ons allen toch gedeeld
Dat engelen ons bezochten
en niet alleen in onze dromen,
de naastenliefde elk verdriet geheeld
Ik sterf, wil heel mijn zelf wel geven
en laat mijn tranen eeuwig stromen
als in dit aardse mensenleven
liefdesmagie nu eindelijk weer wil komen.
**********
sunset 29-10-2004
**********