Dood IV
Volg je me nog, ben je mij kwijt zoals je je zelf al verloor
het spookt door je kop, knarsetand als het lot, hoe staat je ervoor
ben je het leven vergeten of raast het als een trein door
gewillige geel als geest op de vlucht voor het bald op het spoor
Ga je staan als je weet dat het pijn doet in knieen en benen
zal je de klappen opvangen met krachtig zwijgen zonder te wenen
en dan fluisterend kalm zwijgen en rondsluipen op tenen
Zodat niemand weet dat je vertrokken bent naar landen
waar het water zacht is; geen kalk op je haren; scheurende handen
waar palmen naast huizen zorgen voor beschutte wittere wanden
Daar kom je tot rust vast
daarom dus rust zacht
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||