Tranen van intens verdriet,
ziet men aan de buitenkant niet,
die zitten diep in je verscholen,
maar broeien daar als hete kolen.
Als de wind maar iets gaat draaien,
begint het vuur weer op te laaien,
zelfs tranen kunnen niet meer helpen,
om dat "binnenbrandje" te stelpen.
Door dat verdriet te zijn bevangen,
huilen zonder tranen op je wangen,
dat is verdriet zo diep en intens,
dat verdriet gun je geen mens.