Vertwijfeld voelt ze zich,
door iedereen verlaten.
Waar kan ze nu toch heen,
ze moet met iemand praten.
Wat moet ze met een kind,
ze is zelf toch nog zo jong.
En van een kind naar moeder,
dat is zo'n grote sprong.
Ze negeert haar zwangerschap,
kan er maar niet aan wennen.
Maar wat ze ook probeert,
ze kan het niet ontkennen.
Ze legt haar handen op haar buik,
en plotseling is het daar,
een warm intens gevoel,
voor het kind dat groeit in haar.
Ze heeft misschien niet veel te bieden,
aan geld of dure zaken.
Maar met haar liefde zal ze dit kind,
toch heel gelukkig maken!
LindsayAmy: | Zondag, oktober 24, 2004 19:09 |
Super mooi gedicht..Ik denk dat veel meisjes zich hierin thuis kunnen voelen..Kus..Lindsay Amy | |
ikke: | Zondag, oktober 24, 2004 16:04 |
heel mooi |
|
anne(15): | Zondag, oktober 24, 2004 15:42 |
*SLik* Heel mooi geschreven, mijn beste vriendin (16) is ook zwanger en kan er ook moeilijk aan wennen... Zou ik haar dit gedicht mogen laten zien.. als steun? Liefs Anne |
|
will hanssen: | Zondag, oktober 24, 2004 14:34 |
Prachtig dit gedicht, ik denk dat het voor veel mensen herkenbaar is en een troost kan zijn.. Liefs, Will |
|
psych: | Zondag, oktober 24, 2004 14:26 |
dat zou genoeg moeten zijn,,,liefs,,,psych,,, | |
Rian: | Zondag, oktober 24, 2004 14:23 |
wauwww Ria hier raak je een snaar mee ontzettend mooi dit!! liefs Rian | |
susy: | Zondag, oktober 24, 2004 13:33 |
wow wat een mooi gedicht is dit zeg erg herkenbaar voor mij alleen is mijn kind dood gegaan helaas heb er nog spijt van dat ik niet naar de dokter ben geweest groetjes | |
Auteur: Ria -rimpeling- | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 oktober 2004 | ||
Thema's: |