Ik, zonnekind
Ik bén de zon
die schijnt, zelfs achter sluiers
regenwater
dat wordt gedronken door elk blad
En even later
dans ik mij in elke regenboog
Ik geur het leven
Zelfs in het duister laat ik sterren schijnen
opdat mijn liefde stralend slapen gaat
Ik laat mij op emotie drijven
en pluk de stralen zonneschijn
die mij als vleugels zijn gegeven
Ik bén
als ik verdriet laat zingen
in mijn hart, en zelfs de eenzaamheid
mij nooit meer kan verdringen
omdat de pijn ’t geluk niet overheerst
in zekerheid dat ik me ken.
**********
sunset 24-10-2004
**********
marcia39: | Woensdag, november 17, 2004 10:44 |
Ah, het geheim van het leven ontdekt! Liefde voor het leven begint in jezelf en met jezelf! Met liefde en geluk komt het beste in je boven, probeer daar in mindere tijden je kracht weer uit te putten...Heel mooi (L) Marcia |
|
scorpio-nb: | Vrijdag, oktober 29, 2004 08:06 |
genieten... van begin tot einde | |
Dario DV: | Zondag, oktober 24, 2004 16:48 |
Jij kan je plaatsen naast de zonnegod Ra, zou perfect samengaan. heel mooi, Gr'jes, Dario |
|
shelob: | Zondag, oktober 24, 2004 12:12 |
Jij schittert als een zonnekind, stralend gedicht, liefs. | |
will hanssen: | Zondag, oktober 24, 2004 11:17 |
Schitterend geschreven, Sunset!! Heel mooi... Liefs, Will |
|
Lia : | Zondag, oktober 24, 2004 09:28 |
werkelijk schitterend.. liefs, Lia |
|
Lieverdje: | Zondag, oktober 24, 2004 09:27 |
Een supermooi gedicht! Graag gelezen! Liefs |
|