Mijn tranen breken dijken
In nevelen van tijd
waar zelfs het heden onbereikbaar
en toekomst in de verten achter mij
teken ik werkelijkheid
en laat de tijd verstrijken
Deel levens naar seconden eeuwigheid
dat ik te ver te lang van huis
Mijn tranen breken dijken
Ik ben mij eigen weg gegaan
Heb met miljoenen vlinders al gevlogen
En steeds dezelfde hunkering
heeft in mijn hart gestaan
De zee ruist tranen
die ik vandaag eerst nog moet wenen
omdat ik jou nooit echt mocht zien. Jouw mist
heeft mij je slechts doen wanen
En ‘k kijk de vogels na die komen
uit verten waar eens was mijn thuis
Mijn tranen breken dijken
in eenzaamheid van dromen.
**********
sunset 23-10-2004
**********
scorpio-nb: | Vrijdag, oktober 29, 2004 08:04 |
heb niets toe te voegen bij zo'n echte sunsetter! | |
PeterdB: | Zondag, oktober 24, 2004 23:56 |
Prachtig, word er stil van | |
lovegirl: | Zondag, oktober 24, 2004 15:28 |
prachtig mooi verwoord graag gelezen ga zo door veel liefs lovegirl |
|
druppeltje: | Zondag, oktober 24, 2004 11:24 |
gevoelens vol erg mooi gedicht liefs drup |
|
Raira: | Zondag, oktober 24, 2004 10:12 |
weer een geweldig mooi gedicht, je legt de emoties als hartrakende woorden in je gedichten liefs en een fijne zondag Raira |
|
Lieverdje: | Zondag, oktober 24, 2004 09:29 |
Zeer schitterend verwoord! Liefs |
|
Lia : | Zondag, oktober 24, 2004 09:29 |
oh .. als jij een bundel uitgeeft.. dan wil ik zeker een exemplaar.. liefs, Lia |
|
Gonny: | Zondag, oktober 24, 2004 09:25 |
Heeej Sunset Je hebt gelijk hoor om ook een bundel uit te geven het zijn zo'n prachtige gedichten die je schrijft. Ik wens je en hele fijne dag en met een dikke knuffelkuss Liefs Gonny |
|
Annemieke van der Ven: | Zondag, oktober 24, 2004 09:12 |
Prachtig.... Weemoedig... Als een zeeman zwervend over onbekende zeeën... X Annemieke |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 oktober 2004 | ||
Thema's: |