Ik wil je zoveel liefs gaan zeggen.
Je heel mijn gevoel uit gaan leggen,
maar om maar niet te verdrinken houd ik het kort,
voor ik mij in een bodemloze put van woorden stort.
Ik wil dat voor jij en ik verder gaan met leven,
hoop stil en dat al was het voor maar even,
je nog 1 keer stralend voorbijkomt.
Mij zo een laatste moment laat ruiken,
weelderig wegduiken in dat wat niet went,
immer overstemd en met zijn bodemloze pracht,
in zijn macht ons alle kanten opstuurt,
eeuwig voortduurt maar zoals wij weten,
moeten we het vergeten en onze weg vervolgen.
Op het lot verbolgen over zijn valse loop,
waardoor wij zonder hoop toch zijn verplicht,
in eigen licht een ander pad te kiezen.
Elkaar zullen verliezen en onze harten verwonden,
immer verbonden maar nooit tezamen,
zit ik mij te schamen en ken het bittere end,
Dat ook jij zeker kent.
Maar laten we toch mijn schat,
voor lief nemen dat,
ieder pad eindigt bij de pijn,
en nog 1 maal samenzijn.