Zwart
Zwart, de lucht is zo intens zwart
Geen ster aan de hemel, de maan lijkt vergaan
Smart, in mij een hart vol met smart
Geen lichtpunt in mijn leven als jij weg zou gaan
Alles wat eens zo mooi en groots leek te zijn
Zo gekleurd, zo verlicht
Nu zo zwart, nietig, klein
Ik sla mijn handen voor mijn gezicht
Woorden vloeien, tranen ook
Geen geluk in de zinnen
Gesprekken waarin ik onraad rook
Waarom laat je me niet toe; laat me je weer beminnen
Zwart, de deken van de nacht
Jij moest gaan, weg van ons, weg van mij
Het ondragelijke zwart, dat straks alles verzacht
Blijf maar hier, ik ga wel..., weg van jou, weg van mij..., dan ben je vrij
- PosNRG 24/10/04-