Hoe waardig en sereen draagt zij
haar royaal purperen kroon
met het hemelgewelf van blauw
weerspiegeld in haar mantel van levend
zee. Ik bestudeer haar vanuit mijn
luie strandstoel met pina colada,
De twee werelden die zij scheidt staan
stil onder het grote gouden oog van
God die mij op deze dag laat sterven.
Zij staat op en neemt haar mantel mee,
het is niks persoonlijks, nog nooit
aanschouwd en overleefd. Ze liet
haar purperen kroon vallen, ze bukt
en schudt haar mantel weer goed,
ik zie hoe deze op me afkomt razen....
Gracia Groen: | Zaterdag, oktober 23, 2004 20:58 |
Door de afgebroken regels nodigt de tekst me uit om door te lezen. Ik voel het einde van de zomer er in. | |
Auteur: Miriam van der Meulen | ||
Gecontroleerd door: Carama | ||
Gepubliceerd op: 23 oktober 2004 | ||
Thema's: |