Mijn muurtje is hoog genoeg,
ik kan nu stoppen met bouwen.
Ik probeer me goed te verstoppen,
want jou kan ik nooit meer vertrouwen.
Mijn muurtje is hoog genoeg,
ik ben uit beeld verdwenen.
Ik blijf nu uit je buurt,
nooit meer zul je mij zien wenen.
Mijn muurtje is hoog genoeg,
ik kan niet meer praten.
Ik ontloop je op alle manieren,
maar kan je nog steeds niet verlaten.
Mijn muurtje is hoog genoeg,
kijk maar niet naar mij.
Ik lijd in stilte,
maar ben nog lang niet vrij.
Mijn muurtje is nu hoog genoeg,
het is hier zo eenzaam en verlaten.
En voortdurend vraag ik mij af,
of mijn hartje ooit nog zal kunnen praten...