Geen woorden kunnen spreken
Over gevoel zo onbeschrijfbaar
Zo teer en breekbaar als kristal
Nimmer vergeten altijd gevoeld
Geen dag heeft langer geduurd
Dan deze van zelfrealisatie
Een oneindige conversatie
Met de naaktheid van mijn ziel
Vertrokken lijken de wolken
Die mijn beperkt zicht verblindden
De wereld is ontdekt door mij
Sinds mijn woorden waarheid lijken
Geen angst meer voor mijn eigen ziel
Enkel de wetenschap er is meer
Dan de leegte die ik ooit zag
En de twijfel die nu heerst
Het woord van toekomst gesproken
De tijd word niet terug gedraaid
Ik heb gebroken met de demon
Die mijn jeugdbeeld heeft bepaald
15-10-04
Manic Manja: | Zaterdag, oktober 16, 2004 22:43 |
teeeering..*ik ga altijd schelden als ik iets goed/leuk/mooi vind, sorry* dit heb je echt mooi geschreven en het is voor mij erg herkenbaar...goede woordkeuze en elke zin weer boeiend..klasse Liefsx Manja |
|
arie: | Zaterdag, oktober 16, 2004 12:51 |
Hoe groot kan men groeien ;) Hoe groot kan een glimlach zijn die deze warmte deelt :D Klasse kanjer !! |
|
~Marina~: | Zaterdag, oktober 16, 2004 10:05 |
*straal* :D | |
christina: | Vrijdag, oktober 15, 2004 22:05 |
zo !!!! en ik vind het prima dat jij hebt gebroken met die demon dikke knufff van je mamsje van nu |
|
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 15 oktober 2004 | ||
Thema's: |