Ik hunker Eden
Na alle levens nu geleefd
en na het delen van de tranen
is het niet slechts een pijn die blijft
of woorden die de liefde wou bewaren
als het verleden zich herschrijft
Ik vecht voor jaren onbeschreven
zoals ik steeds voor liefde vocht
die ‘k nimmer nooit te veel gegeven
al kreeg ‘k niet altijd wat ik zocht
in dit mijn allerlaatste leven
Na al die levens blijft de koude
en dolken in mijn onbeschermde rug
Zelfs in ’t herboren komt de oude
pijn van ’t bittere wenen
en het ondankbaar zijn naar mij terug
Ik ben nog steeds de zoekende naar jou
want ik herinner mij te helder Eden
haar warmte, haar liefelijkheid als van de eerste vrouw
Al ligt die tijd in ’t duister nu, voor mij als heden
en ik voel ook verdriet, berouw
Dat van verboden kennis toen genoten
’t Vergiftigd fruit ondanks de overvloed begeerd
Om ‘t eerste bloed dat daar vergoten
Om haat en nijd die werd omarmd
En dat wij sedert toen niets hebben geleerd.
**********
sunset 12-10-2004
**********
scorpio-nb: | Woensdag, oktober 13, 2004 08:19 |
zijn wij "de mens" niet al altijd het enige dier op aarde geweest, die respectloos omgaat met al het mooie om zich heen? | |
shelob: | Dinsdag, oktober 12, 2004 23:04 |
Mooie droom, hunkerend naar Eden, naar dat vervlogen verleden......geef je een aardse zoen in het heden. | |
*Lia *: | Dinsdag, oktober 12, 2004 18:52 |
man wat kunde gij moi schrieven.. liefs, Lia |
|
Martine Gieze: | Dinsdag, oktober 12, 2004 14:38 |
WOUWIE!!! onwijs mooi om te lezen,thanks! liefs,Mart =D |
|