(Voor Sanne17 vanuit een andere invalshoek)
Mijn wereld raakt
Beschonken van de lach
die jij haar schenkt
De duisternis in je ogen slinkt
Als de zon haar beschijnt
en ik, die durf te zien wat zij toont...
intens bevredigd door geluk
Groots en overweldigend
is deze wereld mijn,
zoals jij minieme vreugde
met een glimlach kroont...
Hopeloos verdwaald raak ik
Nu jij steeds spaarzamer momenten kroont
Jij, die inziet hoe je een wereld omtovert
Verliest toch niet langzaam alle hoop,
zolang je ziel nog glanst en
nu wij staan in een eenzaam dal.
(Sanne17)
Ik ga alvast
ik zie je boven
mijn hoop in jou is niet vervlogen
met een handkus...
werp ik je een tot gauw
Windwhisper: | Vrijdag, november 21, 2008 17:07 |
ben even in je gedichten gedoken, bijzonder dit liefs Cobie |
|
Sanne17: | Vrijdag, oktober 08, 2004 17:31 |
Mooi..Echt heel erg bedankt! geeft weer even wat hoop. Knuffel Sanne | |
Auteur: boekenwurm | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 08 oktober 2004 | ||
Thema's: |