Ik droomde vannacht
en ik voel me leeg en neerslachtig
Zelfs in mijn slaap, tijdens een gaap
ben ik niet veilig
voor dit opdringerige verlangen
inmiddels ben je me heilig
Ik voel me gekielhaald
mijn hersens zijn tot een drap gemaald
Ik ben depressief
van de liefde
wat een aanfluiting, wat een sof
licht moet ik wezen
maar mijn licht is dof
Ik kan me er niet beter door voelen
eerst meer weten over mezelf, dan pas met jou krioelen
Men zou niet verliefd mogen zijn
onder de 30, daarvoor zijn je hersens te klein
Alles wat ze doen
is onderzoeken van wie dit lichaam is
waar is dat lijf wat ik mis
Maar, vergis ik me zo erg, ik bedoel
ik wil niet slijmen
Maar behoort de liefde niet
ziel en lichaam te lijmen?