***
Toegestoken handen
Ze kan de hele wereld aan
Hulp heeft ze niet nodig
Alle toegestoken handen
Vindt ze totaal overbodig
Ze neemt vele lasten op haar nek
Je ziet haar altijd met een lach
En zoals ik haar bekijk
Heeft ze nooit een kwaaie dag
Met problemen klop je bij haar aan
Ze neemt voor jou alle tijd
Alle ellende die je hebt
Kun je bij haar absoluut kwijt
Nooit ziet iemand achter die lach
Hoe ze zich werkelijk voelt
Alleen een paar vertrouwelingen
Weten wat ze nu bedoelt
En als ze een keer verdriet heeft
Dan weet ze zich te verschuilen
Achter een enorme brok steen
Zit ze in haar eentje te huilen
***
Lia
Ruud Geerdink: | Woensdag, oktober 06, 2004 16:05 |
mooi beschreven. ik weet me vast wel te verschuilen maar ik wil het niet. ik loop er niet voor weg :). erg knap gedaan. liefs en kus ruud |
|
Luijkx: | Woensdag, oktober 06, 2004 16:00 |
Wat je hier beschrijft komt heel vaak voor! En het is misschien hard om te zeggen, maar met zulke momenten moet je jezelf even voortrekken! Liefs, |
|
Elze Schollema: | Woensdag, oktober 06, 2004 12:56 |
,,weet je Lia,ik heb ook een Lia,,[mijn vrouw ] en daar slaat je gedicht op,,,heel grijpend,mooi,,,,liefs ,, elze,, | |
***Zij***: | Woensdag, oktober 06, 2004 12:33 |
yeps, een masker...heb er nooit een gehad...een muurtje trouwens ook niet, maar je weet niet wat op je pad komt, dit heeft zijn tijd nodig... Vaak zie het het inderdaad bij mensen, zijn bereid een ander te helpen daar waar het kan en schieten aan zichzelf voorbij... |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 06 oktober 2004 | ||
Thema's: |