Glans
in doffe ogen
omsluiert de tranen
waar dromen bestaan
verdriet
als een sluier om je heen
gravend naar de dagen
die de waas laten vervagen
verdwenen zijn de dagen
waar de toekomst verschijnt
gebleken zijn vragen
waar toekomst vult met angst
gebreken maken de streling
waar troost omhelst
als dagen in herinnering
die ik geven mag
fluisterende woorden
maken plaats voor een lach
verborgen in je hart
weet jij dat ook jij leven mag
sterretjes in ogen
verbazing omhulst zijn beden
glundering wordt onthuld
en een schittering neemt waar
zacht gestreel
waar liefde smaakt
de stilte van jou dromen
zullen niet in stilte vergaan