Puilen mijn ogen in het onmogelijke uit
zodat de kassen kraken diep in het gezicht
tranendal waarin de traan weer valt uiteenspat
zo mogelijk meer verdriet dan ik ooit zag
in dit chanson geen druppel weemoed
geen refrein vol melancholie
dit is levenslied
Voel me hoe diep het zit, niet uit te baggeren
ben ik de belabberde onbekende die
aan het bouwvakkers type grensde naar je
floot zonder aandacht voor je innerlijk zo groot
Weet niet meer wat achter en wat voor is
dus ga ik rechts terwijl ik links moet dwaal
dubbel dwars door de uithoeken van het dorp
plekken die ik nooit zag vallen me ook nu niet op
Nergens zie ik je terwijl Hema look-a-likes kleuren
Nadja Hubscher haar calorie arme frisdrank verkoopt
jouw bekkie niet red me kus me zie me naakt hier
zit ik dan met de pakken, neer geduwd door angst
Weer alleen te zijn op zoek te moeten naar een
surrogaat of tien, ik ken mezelf ik ga weer de
straat op met een stuk in de kraag, een vrouwenhart
gebroken in de hand, wat hebben we gelachen
Verfromfraait zie me aan in de blauwe stem van
hoe ik naar je kijk, uitgelopen oogschaduw op mijn
kin jij huilt omdat je weet dat je nooit vergeet wat
ik je ooit aandeed; weet dat het voor niets is geweest
in dit chanson geen druppel weemoed
geen refrein vol melancholie
dit is levenslied
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: artemis | ||
Gepubliceerd op: 04 oktober 2004 | ||
Thema's: |