Oorlogslied
Oorlogslied
Twee kleine blauwe ogen,
staren in de nacht.
Wachtend op het duister,
verhullend als hij lacht.
De stilte van de dag,
kruipt langzaam weer voorbij.
Beseffend dat de wereld,
leeg is zoals hij.
De tranen in de ogen,
en een voetstap vol verdriet.
Struikelend door de straten,
waaiende echo's van geschiet.
De paden van verderf,
loopt hij nu alleen.
Twee kleine blauwe ogen,
niemand meer om hem heen.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, oktober 04, 2004 17:47 |
| Schitterend (ondanks het aangrijpende van de inhoud)!. Liefs / sunset PS: Het hield me ook bezig. andaar mijn gedicht " 'vrede' vandaag ". |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lianne van Kesteren |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||