Mensen snappen het niet
Deze pijn, het houden van, mijn verdriet
Het is nu een jaar geleden dat ik je voor het eerst zag
Nog vaak denk ik terug aan die ene dag, jouw mooie lach
We hadden samen een mooie tijd, ook al was het maar even
Je maakte gevoelens bij me los, die ik dacht nooit te beleven
Maar we waren nooit duidelijk tegen elkaar
We hadden het te druk met het spelen van een liefdesspel en werd geen paar
Langzaam zag ik je uit mij leven glijden
Ik raakte in paniek, wou je vastpakken er in terug wijden
Maar ik had er geen grip op, ik was je kwijt
Ik kon niet omgaan met mijn gevoelens en het werd zo erg dat ik je nu zelfs mijt
En nu een jaar later, heb ik nog steeds zo’n pijn het is nu te laat, te veel pijn, te veel herinneringen
Er zit een kloof tussen ons en die is niet te overwinnen
Ik zal je nooit vergeten en mijn hart zal altijd voor je openstaan
Ook al weet ik dat mijn hart en jouw hart, nooit mee in 1 hart zullen overgaan
Lobke