bijna wenend begin ik aan dit gedicht
nog niet wetend wat ik ervan moet maken
ik wil zoveel pijn en verdriet neerschrijven
maar ik vind het de moeite niet meer waard
ik vind laatste tijd niks meer de moeite waard
kwaad op mezelf en kwaad op iedereen
niemand kan nog wat goed doen in mijn ogen
ik zoek redenen om kwaad op ze te zijn
ik weet niet meer wat er aan de hand is met mij
snijdend en vretend probeer ik erdoor te komen
maar ik schijn er maar niet te geraken
kan er geen einde aan maken en kan geen nieuw begin starten
elke dag dat zelfde rot gevoel dat steeds maar toeneemt
er komt maar geen einde aan alles
het begint zich allemaal terug op te stapelen
de dood komt meer en meer in mijn gedachten
ik weet dat het weer gaat gebeuren maar kan er niks aan doen
hopeloos ga ik er weer een einde aan proberen te maken
maar zo laf als ik steeds ben durf ik niet door te zetten
durf ik het mes niet diep genoeg te zetten in mijn pols
wenend en vermoeid val ik elke dag in slaap
altijd maar hopen dat er geen morgen komt
maar elke dag sta ik weer teleurgesteld op
en sta ik weer voor een moeilijke dag vol met pijn
altijd met de vraag "Waarom IK waar heb ik dit aan verdient"
maar het blijft een vraag zonder antwoord
en weer heb ik wat neergezet wat de moeite niet waard is
weer een bewijs dat ik iets niet kan