starend naar de leegte
starend naar de leegte in de ruimte
wat met mezelf te beginnen
mijn hart bevroren
geen stand kan het ontdooien
niet wetend wat te voelen
het denken is een vage ruimte, met niets
is dit nu de innerlijke leegte
de ene dag kan ik wel huilen
de andere dag wil ik schuilen
dan weer op zoek naar de lach
niet wetend hoe te genieten
zo kil, zo leeg, zo niets
zo weinig en zo veel
buiten zo heel
van binnen stukgeslagen
starend naar de leegte in de ruimte