Ik draag je uit het verleden
Duizendmaal heb ik het gezegd
Gegrift in mijn en jouw hoofd
‘t is goed, ben bij je, geen zorgen
Mijn leven heeft het je beloofd
Je splijt mijn ogen open
Zo liefdevol het goede vragen
Maar ze slaan soms overboord
‘k Moet ook mijn wereld dragen
De zee is mild, ze wast wonden
die zijn opgelopen in ons samengaan
Ik draag je uit het verleden
naar het nu voortaan
En uit het witte schelpenzand
Zo rein, zie ik je ogen komen
Zo fris en jong van geest
Met verwachtingsvolle dromen
Mijn schouder wordt verwarmd
Je legt een hand op mij, zo trouw
Ik voel twee zielen branden
Leg een hand op die van jou
willem
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, september 25, 2004 07:58 |
Liefdevol gedicht.... X Annemieke |
|
Martine Gieze: | Vrijdag, september 24, 2004 13:38 |
heerlijk dit!!! | |
sunset: | Vrijdag, september 24, 2004 09:21 |
Had ik deze bijna gemist. Zou eeuwig zonde zijn. Mooi, mooi, mooi! Liefs / sunset |
|
Miss Rolzoen: | Vrijdag, september 24, 2004 09:07 |
Schitterend! Wat is jullie liefde zo mooi en oprecht! Liefs |
|
***Zij***: | Vrijdag, september 24, 2004 09:01 |
... | |
*Lia *: | Vrijdag, september 24, 2004 08:48 |
dit gedicht straalt een bijzonder hechte liefde uit.. vol warmte en houden van.. geweldig Willem. liefs, Lia |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 september 2004 | ||
Thema's: |