Onrust
al het groen in de tuin
- het stilleven -
gaat zijn ogen voorbij
strofes nemen hem
ver van de wekelijkheid
in cryptogrammen
gedachten
worden weggezogen
door zijn pen
die amper kan verwoorden
wat hij voelt
en toch
looft men
zijn zinnen
die nergens op slaan
viv: | Vrijdag, september 24, 2004 13:51 |
Jouw woorden slaan toch ergens op:-D | |
Martine Gieze: | Vrijdag, september 24, 2004 13:47 |
zit de onrust nog in jou? is dat wat de pen amper kan verwoorden,want ik lees het niet... mooi gedicht! het slaat altijd ergens op! liefs,Mart |
|
Roger Bamps: | Vrijdag, september 24, 2004 11:35 |
Mooi gedicht en graag gelezen. Groetjes, Roger. |
|
Margaritha: | Vrijdag, september 24, 2004 09:30 |
mooi en deze zinnen slaan wel degelijk ergens op...:-)) Groetjes, Margaritha |
|
sunset: | Vrijdag, september 24, 2004 08:47 |
Heerlijke 'zelfspottende' poëzie. Liefs / sunset |
|
Annemieke van der Ven: | Vrijdag, september 24, 2004 06:13 |
Dus toch de kracht van de gedachte... X Annemieke |
|
X-tophe: | Vrijdag, september 24, 2004 01:45 |
Ik heb idd net je zinnen geloofd die nergens op slaan,maar van onrust merk ik weinig tot niets...slaat onrust dan op niets? (soms) | |
DrieGeetjes: | Vrijdag, september 24, 2004 01:19 |
;o)x | |
Auteur: Laurens Windig | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 24 september 2004 | ||
Thema's: |