Het vuur dat in mijn hart woede,
ik dacht dat het nooit meer zou doven.
De gevoelens die mij zo diep raakten,
ik kon mijn ogen nimmer geloven.
De liefde die opbloeide in mijn hart,
was er een zo puur en oprecht.
De tranen die ik nooit kon beheersen,
het was immer een verloren gevecht.
Gevoelens, zo diep en ontastbaar,
toch zijn ze langzaam verdwenen.
Zelfs het verloren gevecht gewonnen,
tranen die ik niet meer kan wenen...
Een liefde zo puur en uniek,
maar dit kon zij zelfs niet overleven.
Het onwaarschijnlijke is toch gebeurd,
er is niets meer wat ik je nog kan geven..