Jij kent het stekje
op alle winden wil ik drijven
met jou langs gele stranden
groene wouden, watervallen
we zien wel waar we landen
ons voortbewegen als vlinders?
Aan geopende bloemen ruiken
Om elkaar heen dwarrelen, stralen
verdwalen, in geurende struiken
een pauwenoog zie ik op schouders
je bent de mooiste in ‘ je soort ’
zoals ik je bezie en in me opneem
mag ik het zijn die je liefdevol stoort?
laten we verblijven in onze eigen gebied
op dat plekje waar jij eens voor me viel
jij kent het stekje waar ik op doel
beminnen elkaar met hart en ziel
willem
Annemieke van der Ven: | Woensdag, september 22, 2004 22:46 |
Heerlijk gedicht... X Annemieke |
|
Godvader: | Dinsdag, september 21, 2004 15:01 |
zo, ik lees hier ervaren woorden van een ervaren man....correct me if i'm wrong...maar deze is wel weer heel mooi liefs... |
|
Roger Bamps: | Dinsdag, september 21, 2004 09:41 |
Prachtige poëzie Willem op deze heerljke morgen. Chapeau! Groetjes, Roger. |
|
Bieke: | Dinsdag, september 21, 2004 08:59 |
Heerlijk toch dat plekje ;) Liefs Bieke, |
|
de nifter: | Dinsdag, september 21, 2004 08:50 |
ik zeg lekkerrrrrrr | |
sunset: | Dinsdag, september 21, 2004 08:44 |
Weer een prachtig staaltje 'liefdespoëzie'. Liefs / sunset |
|
*Lia (lanaatje 38)*: | Dinsdag, september 21, 2004 07:34 |
Willem, wat een prachtig liefdesdicht... schitterend om te lezen op deze vroege morgen.. fijne dag verder. kus Lia x |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 21 september 2004 | ||
Thema's: |